Aktualności
Światowy dzień zdrowia
- Szczegóły
- Utworzono: wtorek, 30, marzec 2010 02:00
- Odsłony: 4293
Światowy Dzień Zdrowia obchodzony jest corocznie 7 kwietnia. W 2010 roku koncentruje się na problemach zdrowotnych wynikających z urbanizacji świata.
Cele kampanii to przede wszystkim:
1000 miast: otwarcie przestrzeni publicznych na zdrowie, na przykład w formie aktywności fizycznej w parkach, spotkań w ratuszach, kampanii sprzątających, lub zamknięcia wydzielonych części ulic dla ruchu kołowego.
1000 istnień: zebranie 1000 opowieści wyróżniających się działaczy miejskich na rzecz zdrowia w mieście, którzy podjęli inicjatywę i w znaczący sposób wpłynęli na zdrowie mieszkańców miast.
Światowy Dzień Zdrowia 2010
Hasło roku 2010- Człowiek i miasto
WHO
Polska jest krajem członkowskim Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) od
początku jej istnienia, to jest od 7 kwietnia 1948 r. Od tamtej pory 7 kwietnia obchodzi się na
całym świecie jako Światowy Dzień Zdrowia. Główna siedziba Organizacji znajduje się
w Genewie. Biuro WHO w Polsce utworzone zostało w lipcu 1992 r. Jest ono integralną
częścią Biura Regionalnego Światowej Organizacji Zdrowia dla Europy (WHO EURO)
z siedzibą w Kopenhadze [1].
Celem Światowego Dnia Zdrowia jest zwrócenie szczególnej uwagi na najbardziej
palące i zaniedbane problemy zdrowia światowego.
W bieżącym roku Światowy Dzień Zdrowia obchodzony jest pod hasłem: „Człowiek i miasto”
Ludność świata
Jak podaje Raport UNFPA: "Sytuacja Ludności Świata 2007.
Uwolnienie potencjału, płynącego z rozwoju obszarów miejskich" w roku 2008, po raz
pierwszy w historii, ponad połowa populacji światowej, 3,3 miliarda ludzi zamieszkiwać
będzie obszary miejskie. Oczekuje się, że liczba ta wzrośnie do nieomal 5 miliardów w roku
2030. Populacja miejska Afryki i Azji ulegnie podwojeniu między rokiem 2000 a 2030. Wiele
z nowych stref miejskich dotkniętych będzie ubóstwem. Ich przyszłość, przyszłość miast
w krajach rozwijających się, wreszcie przyszłość samej ludzkości zależy w ogromnej mierze
od decyzji podejmowanych teraz [2].
Urbanizacja
Jest to proces koncentracji ludności w punktach przestrzeni geograficznej, głównie na
obszarach miejskich, określający także wzrost liczby ludności miejskiej i jej udziału w liczbie
ludności danego obszaru, dzięki czynnikom społeczno-kulturowym, demograficznym
i ekonomicznym. Urbanizacja oznacza także przestrzenny rozwój miast oraz zmianę stylu
życia na miejski.
Miasta a ludzie
Miasta stanowią wprawdzie skupiska biedy, zarazem jednak oferują ludziom ubogim
największe szanse na wyjście z nędzy. Są nie tylko źródłem problemów ekologicznych, ale
i sposobów na ich rozwiązanie. Koncentracja ludności w miastach może przyczynić się do
długofalowego, zrównoważonego rozwoju.
Ludzie ubodzy żyją niezdrowo. Slumsy miejskie są przeludnione i duszne, często
położone w rejonach zanieczyszczonych i niebezpiecznych, pozbawionych wody i warunków
sanitarnych. Życie w takich warunkach pogłębia stres, zwłaszcza u kobiet, które są
w ogromnej mierze odpowiedzialne za odżywianie, wodę, higienę i prowadzenie domu, oraz
zwiększa prawdopodobieństwo przemocy. Poprawa mieszkalnictwa w miastach może mieć
ogromny wpływ na zmniejszenie biedy i poprawę jakości życia.
Miasta są bardziej otwarte na społeczną i polityczną partycypację kobiet, a lokalne
grupy wsparcia mogą pomóc ubogim kobietom w próbach przezwyciężenia przeszkód na
drodze do uwłasnowolnienia i lepszego życia. Wymaga to jednak wsparcia władz
i międzynarodowych organizacji.
Ogólnie rzecz biorąc, miasta dysponują lepszą służbą zdrowia, jednak kobiety ubogie
mają do niej gorszy dostęp i są bardziej narażone na niechciane ciąże, choroby przenoszone
drogą płciową, w tym HIV/AIDS, oraz przemoc na tle płciowym. Uwłasnowolnienie kobiet,
traktowane jako kwestia priorytetowa, leży w interesie ogółu, sprzyja promocji praw
człowieka i otwiera nowe opcje strategii politycznych na rzecz miasta.
Miasta powinny skupić uwagę na ludziach ubogich, a nade wszystko inwestować
w edukację młodzieży, możliwości zatrudnienia i dostęp do opieki zdrowotnej, w tym
ochrony zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, jak również ułatwić im uczestnictwo
w miejskim systemie podejmowania decyzji [2].
Osoby niepełnosprawne
Bezsporne jest, że każdy człowiek ma prawo do samodzielnego i aktywnego życia
prywatnego i społecznego, nauki, pracy, wypoczynku i załatwiania codziennych spraw
zgodnie z własnymi potrzebami i aspiracjami. Podstawowym warunkiem korzystania z tego
prawa jest możliwość łatwego i bezpiecznego przemieszczania się pieszo i środkami
transportu. Konwencje międzynarodowe gwarantują wszystkim obywatelom takie same
prawa, a więc także niepełnosprawnym. Oczywiste jest, że większość osób
niepełnosprawnych chce i może uczyć się, pracować, żyć w poczuciu godności i przydatności,
musi jednak mieć zapewnioną możliwość samodzielnego wyjścia z domu, poruszania się
i podróżowania tak jak wszyscy inni mieszkańcy.
Osoby niepełnosprawne są wszędzie. Dlatego eliminacji barier nie można ograniczać
do wybranych elementów ruchu pieszego, transportu kołowego czy szynowego. Schody,
stopnie, wysokie krawężniki, wąskie wejścia, konstrukcja środków transportu i innych
elementów systemów transportowych, brak lub zła informacja wizualna, dźwiękowa,
dotykowa są często nie tylko barierami nie do pokonania przez osoby niepełnosprawne, ale
stanowią też ewidentne utrudnienia dla wszystkich uczestników ruchu.
Więcej informacji na stronie http://www.psse.tychy.pl/
